Laatste groet op de Dingshofweg

Afscheid nemen van een plaats langs een buitenweg waar wij populieren ooit zijn gepland. Met onze wortelkluiten zijn we ooit in de berm van de Dingshofweg geplant. Sinds dat moment hebben wij heel veel mee gekregen wat onder onze takken door… héén en ook… terug heeft bewogen. Lopend, fietsend en motorvoertuigen waarbij wij een deel van hun uitstoot mochten opnemen. Verder al wat kruipend, sluipend, jagend, stil bewegend…, maar ook met veel geblaf langs onze rechte en stijve stammen heeft bewogen. Wij nu ‘oude bomen moet men niet verplanten’ en dat zeggen wij nu letterlijk. Wij worden in één van de komende dagen gekapt.

Onlangs stond het in het huis-aan-huis blad wat bezorgd wordt in de gemeente Olst-Wijhe, officieel aangekondigd. Sindsdien wachten wij gelaten nu in deze koude, kille en regelmatig natte novemberdagen. Wij laten nu onze herinneringen gelaten vanuit onze takken door de wind wegwaaien. ‘Jonge boompjes moet men buigen…’ Zo is het in jullie mensenwereld. Het begint al vroeg. Jonge kinderen moet men het wel en wee in jullie mensenwereld bijbrengen. Opvoeden hebben wij begrepen. Dat kunnen we veel herinneren. Onder onze takken en bladeren door werden de kleine mensen gewezen op veilig in het verkeer deelnemen, waar op de weg onder ons wel eens te hard wordt gereden over het asfalt. Wat voor een soort mens die dat doet, is voor ons niet meer belangrijk. Het zal waarschijnlijk met tijd en druk zijn te maken hebben en misschien nog meer. Velen van jullie zijn continu bezig met hun status in jullie leven. Erbij horen. Neem hierbij een goede raad van ons aan, neem in jullie leven daarbij goede keuzes. ‘Keurboom komt tot vuilboom…!’

‘Een boom valt niet met de eerste slag…’ Dat zal bij ons zo zijn. Tenminste wanneer de houthakkers binnenkort het bij ons met een bijl gaan doen. Nu is onze vitaliteit in de laatste jaren sterk afgenomen en hierdoor kunnen onze takken spontaan afbreken. Pijnlijk voor ons, dus daarom willen wij dat het kappen snel gaat. Graag met een goed geslepen ketting van de kettingzaag. Pijnloos en geen onnodig lijden, dat willen wij! Het lijkt ons geen moeilijke taak voor de mens die het bij ons gaat doen. Jullie mensen hebben het in je om (gemakkelijk) snelle moeilijke beslissingen en keuzes te nemen. Bewegen van het ene moment naar het andere moment. Real-life als ook virtueel op jullie social-media. Elke dag weer… Wij bomen hebben dat niet en hebben dat ook nooit gehad. Wel de wisselingen in de seizoenen door de jaren heen. Warm weer in de zomer, onze bladeren verliezend in de herfst en stormen, als starre en doodse vormen staan in het winterlandschap en vele keren hoog uitstekend in een wit landschap. In het voorjaar, in de lente werden wij altijd blij en dat konden wij uiten met nieuwe en verse bladerengroei aan onze takken. Wanneer worden jullie blij en waar worden jullie blij van? Bij een succes wat jullie geboekt hebben? Bij een genoegdoening, een behaalde eer? Bij zorgen en lasten waar jullie niet naar om kijken, wat door jullie toedoen bij je medemens hebt toegebracht? Dat voor jullie eigen gewin? ……binnenkort gebeurt het bij ons. Hopelijk vallen wij op de gewenste valplek. Bij jullie ‘succes-mensen’ (!?) is het volgende: ‘Waar de boom valt, blijft hij liggen…’

‘Aan de vruchten kent men de boom…’ Wij populieren hebben een staand karakter. Rechtop staand in het landschap. Bakens in het landschap zijn wij. Het landschap wat jullie mensen vormen door flora te planten, te oogsten, maar ook in het kappen van het groen om ruimte te scheppen voor jullie te bouwen woningen en wegen. Jullie willen ruimte om wonen en snelle verbindingen om te reizen. Planologisch beleid, besloten door beleidsmensen en die hebben jullie in vele soorten. Samen met hun uitspraken en beslissingen. Zolang deze mensen gekozen worden geven wij wuivende bladeren mee, maar wij willen deze beleidsmensen een boomlengte raad meegeven… ‘Na de blaren vallen de bomen.’

Nog een aantal dagen en dan komt de kettingzaag. Nogmaals, graag één met scherpe tanden. Wij gaan jullie verlaten en wij laten om deze feit geen blad vallen. Kan ook haast niet, wij hebben het haast door normale herfstsferen verloren. Ons leven is voorbij, straks zijn wij houtspaanders en misschien energie voor de bio-centrales. Dat kenden wij nog niet toen wij gepland werden, maar dat is in zo zoveel nu. Wat wij wel vernomen hebben is dat waarschijnlijk voor het eind van dit jaar onze plekken bezet gaan worden door nieuwe populieren. Als laatste nu, het is een tip van ons. Geniet van het leven, dat jullie goede dingen mogen beleven. Denk niet (terug) aan het treurige en het zware in het leven, maar denk aan het volgende… ‘Wie tegen een goede boom leunt, heeft goede schaduw…!’

Klik hier voor alle foto’s genomen op zondagmiddag 17 november.

Overzicht - Mijn Kijk op Dingen