26. aug, 2017

Er is ergens een nieuwe uitdaging

Wanneer je oud bent, dus daarbij een leeftijd hebt en wat uit vele jaren is opgebouwd. Als daarbij de wereld om je heen dit ook kan zien aan uiterlijke kenmerken. Dan kan het zomaar zijn, dat je wordt vergeten en als niet meer aanwezig in de samenleving.

Wanneer de samenleving om je heen dan ook gebreken aan je ziet, dan is het voor je al gauw voorbij in de ogen om je heen. Er is dan al gauw een oordeel over jou als persoon en waar je om het optimistisch te benoemen, men ‘rust’ naar jou toe ‘gunt’. Maar wanneer is een gebrek in de ogen van ander een gebrek. Wanneer men zoals ik een hoofd op mijn romp heb. Links en rechts aan de bovenzijde van mijn romp een arm, met daaraan een hand, met daaraan weer vier vingers en een duim. Aan de onderzijde van mijn romp lopen twee benen op elk een voet. Verder zijn er nog wat kleine intimiteiten zichtbaar wanneer ik ongekleed rondloop. Dit alles zeg ik vanuit een grijze materie wat tussen mijn (twee) oren en achter mijn (ook twee) ogen zit. Het laatste worden praktisch altijd met modieuze glazen aangestuurd. Oh ja… Ademen en praten, kan ik ook!

Wat zijn de gedachten aan gebreken, oordeel en de wereld om je heen? Wanneer men zoals ik op dit moment veel nieuwe mensen ontmoet en hierdoor veel gesprekken voert, dan verkrijgt men veel mee. Een aantal gesprekken mogen, maar er zijn ook gesprekken die moeten en dit in een wereld wat continu veranderd om ons heen. Het laatste ooit gebruikt naar mij toe… en ja, ik zie het ook. Voordeel is nu dat ik ook verander. Tegen een aantal aspecten kijk ik nu anders dan voorheen. Zonder direct een oordeel te vormen de gesprekken aan te gaan. Dat is al één aspect. Over gebreken gesproken… Een ieder heeft ergens enkele gebreken.

De gemoedstoestand in mij, gunt in mij geen rust om de gehele dag niets te doen. Dat zal bij velen ook zo zijn en velen zullen hierin een invulling geven waarbij zijn/haar gemoedstoestand met hopelijk mooie dagelijkse bezigheden gevoed wordt. Anderen mogen…, moeten praten voor hopelijk nieuwe dagelijkse bezigheden. Er wordt ook anders gepraat. Ervaringen aanhoren vanuit mensen waar je zoals ik vrijwillig gaat bijstaan. Daar werd ik koud van bij het aanhoren, luisterend naar de woorden, vanuit een persoon ouder dan ik. Anders is het waar ik niets anders dan respect kan tonen, op een voornemen om voor vele maanden ergens in een ontwikkelingsland, daar de mensen te helpen. Mijn gemoedstoestand wordt op dit moment gevuld met vele (levens-)woorden en vrijwillige activiteiten. Het geeft mij ervaringen en energie.

Komt er nog een eind? Ja, aan mijn tekst nu komt een eind. In de toestand waar mij nu bevindt……!? Eerst een vergelijking. Mensen met alleen succes en grootpraat kunnen vallen als een baksteen. Deze hebben hierna vaak een groot probleem. Mensen die ik vanuit een situatie ken waar ik mij ook in bevind, hebben een uitzinnige wilskrachtige vastberadenheid. Niet bij de pakken neerzitten. Er is ergens een nieuwe uitdaging. Zoals ook de oude bakstenen van een oud en versleten gebouw, een nieuwe invulling kan krijgen voor de mens.

Klik hier voor alle vallende stenen van een voormalig steenfabriek.