5. jun, 2017

Bijgeloof tijdens het pinkstervuur...?

Heilige Geest, vlammen boven de hoofden van de mensen… Je moet het maar in geloven, in de oorsprong van het Pinksterfeest. Een deel ons mensen doet dat nog. Het andere (het grotere…?) deel van de mensen gebruikt de twee Pinksterdagen om grote (muzikale) evenementen te bezoeken, een vakantieweekend op de camping vieren, graaf en gravin zijn op de Dag van het Kasteel, heel origineel de diverse showrooms bezoeken of om de winkelkarren in de supermarkten vol te sjouwen. Van mij mag het. Een ieder moet doen waar hij of zij zich prettig mee voelt en zolang men de ander maar respecteert in zijn/haar beleving op deze dagen.

Vlammen… en dat ’s morgensvroeg op tweede Pinksterdag. Nabij het water van de IJssel. Veronderstel dat er echt vuur zou zijn ontstaan, dan was er bluswater aanwezig. Op tweede Pinksterdag heel vroeg stond ik samen met mijn fotocamera aan de oever van de IJssel. Wij stonden het ochtendgloren te aanschouwen. De wekker was op deze dag zeer vroeg afgegaan en hierom stonden wij wat met geknepen ogen zo langs de rivier. Voor mij was dat niet erg, ik kon met mijn geknepen ogen wel van mij afkijken. Mijn camera had wat tijd nodig om zijn werk te doen. Met ‘geknepen’ diafragma en een wat lange sluitertijd leverde dat het water in de IJssel rustig stroomde. Veel rimpels werden zo werden zo glad gestreken en dat was bij mij de bedoeling. De tweede Pinksterdag rustig beginnen, zo ook met het stromend rivierwater.

Wachten op het pinkstervuur, op de zonsopkomst op deze ochtend. Op een gegeven moment was het withete zonlicht waar te nemen van achter de bomen aan de overkant van de IJssel. De zon had haar oranje gloed omgeruild voor het withete licht. Bij het zien van het zonlicht kon ik mij de vraag stellen wat het zonlicht vandaag meekrijgt van de door haar verlichte aardbol. In onze huidige tijd krijgt de zon veel mee en dat door een deel van de mensen onder ons veroorzaakt. Hierbij de actualiteiten volgend. Kon de zon maar een tandje minder zonlicht geven, dan is het niet erg dat het wereldwijde Klimaatakkoord op z’n kop ligt. Die ene president geeft met zijn ‘kijk’ en ‘woorden’ ook nog eens veel extra ‘warmte’. Waren er in de actualiteiten van de dalende Heilige Geest en daarvoor in die vroegere tijd, engelen op Aarde? De laatste dagen heeft de zon vele, op een trieste en verschrikkelijke wijze engeltjes en engelen aan haar voorbij zien gaan……

Terugkijkend naar waar ik vandaan kwam deze ochtend zag ik het rivierlandschap verlicht. Ik besloot om het pad waar ik liep verder te gaan afwandelen. Daarbij de kleine dauwdruppeltjes bewonderen en wat verderop was het uitgebloeid, maar daar kroop wel een heel kleine fauna. Het enigste lopende fauna wat ik op deze ochtend zag. Het grote wild, wat in de Duursche Waarden rondloopt, liet zich niet zien. Dat gaf ook niet. Ik wilde het licht zien worden en dat had ik. Nu was het nog van de IJssel genieten. Er kwam een groot schip aangevaren. Aan de vorm van het schip kwam mij wat bekends voor. Het is niet waar, de Vlieland heb ik een jaar geleden zo rond deze tijd ook gefotografeerd.

Alleen zo door het landschap wandelend kun ‘je de koning te rijk voelen’. Dat kwam bij mij ook op, op mijn keerpunt van mijn ochtendwandeling. Hierbij twee vissers dobberend (ik ben niet op de hoogte van de tegenwoordige uitrusting) bekijkend. Teruglopend zag ik de lucht in mooie chaotische vormen van wolkensluiers. Als dit maar niet tekenend is voor de komende tijd. Er heerst en er regeert meer dan genoeg chaos. Misschien dat deze ‘hoge’ bewoner het kan zien aankomen. Ik in ieder geval niet. Wat ik wel hoop is dat deze ooievaarsjongen die gevoederd werden, straks voorbeeldige kleine grut in een draagluier wegbrengen naar gelukkige ouders. Dan kan de wereld misschien weer wat mooier worden. Of is deze gedachte van mij, net als over de oorsprong van het Pinksterfeest bijgeloof van mij……?

Zucht…, was er maar meer als bijgeloof, niet waar en niet gebeurd.

Klik hier voor alle foto's genomen op een mooie ochtend van tweede Pinksterdag 5 juni.