7. nov, 2016

Mijn wandeltrektocht Hoogeveen naar Enschede, Dag 3

Waarschuwing; ik heb hier in mijn tekst een aantal verwijzingen naar items staan wat shockerend over kan komen. Deze zijn met !!! aangeduid.

Omdat ik voor vandaag vrijdag de 28e oktober een lange wandeletappe voor mijn wandelschoenen had staan, eerst wat opbeurend… Wanneer ik een vrolijke muziekdeun in mijn hoofd heb, dan kan deze lang bij mij blijven. Daarbij had ik nog stukje vreugde en vriendelijkheid van mijn vorige dag in mijn hoofd. Ik neem afscheid van deze paddestoelen in de tuin van Riet. Na een goed ontbijt en met een lunchpakket bij haar klaargemaakt ga ik op pad voor mijn langste wandeletappe vandaag. Vanuit Nieuw Schoonebeek door Duitsland naar Ootmarsum in het Twentse landschap. Een wandeletappe in eerste instantie gepland als een zestig kilometer lange wandeltocht… Zwaar voor een grote rugtas.

Zwaar… bij het voorbereiden van mijn wandeltrektocht kwam ik bij het verfijnen van mijn wandeldagen erachter dat ik voor deze dag iets niet goed gepland had. Zou ik het Naoberpad volgen volgens de routebeschrijving dan kwam ik uit op zestig kilometer wandelen op deze dag. In het kort; een 60km. Dat werd mij teveel voor mijn grote en zware rugtas. Hierop had ik al in Sleen zitten te bekijken hoe ik één en ander in kon korten. Daarbij had ik de beslissing genomen dat ik Emlichheim rechts laat liggen op mijn route. Ik zou op deze dag vanuit Nieuw Schoonebeek wandelen naar Hoogstede in Duitsland en vanaf daar het Naoberpad volgen. Volgens mijn topografisch inbeeldingsvermogen een afstand tot aan Ootmarsum van een 45km. Hoeveel kilometers is een wandeletappe tijdens de Vierdaagse van Nijmegen?

Zwaar… Duitsland binnen wandelen, dat ging bijzonder. Wandelend langs een sloot vanaf de voortuin van Riet kwam ik bij de Grenzaa terecht. Een waterloop tussen Nederland en Duitsland in zuidoost Drenthe. Deze waterloop volgend kwam ik op de doorgaande weg uit tussen Nieuw Schoonebeek en Hoogstede. Op weg naar het laatste, al was een aanduiding onderweg verleidelijk om mij tot rusten te brengen. Dit vond ik nog te vroeg voor mij. Nee, ik kon die dag niet tot rust komen. Er moest nog een gesprek plaatsvinden, telefonisch dan en over materie wat mij al een lange tijd bezighoud. Te veel zelfs. Ik moest maar zien of mijn wandeltrektochten mij hierom tot rust bracht.

Zwaar… vlak voor Hoogstede een verrassing, een aangename zelfs. Een Milch-hütte. Het geluk was dat er in die hut ook een koffieautomaat aanwezig was, al had de cappuccino een smaak wat meer richting de chocolademelk ging. Dat maakte niet uit, het ging samen met wat ik bij Riet klaargemaakt had als lunch erin. Zo kon ik Hoogstede in wandelen en hier kwam ik de aanduidingen van het Naoberpad tegen. Voor mijn Hanwag's begon het weer leuk te worden. Na een lange tijd alleen maar asfalt kwamen er weer bospaden op mijn route. Ze mochten weer struinen in de wildernis. Een wildernis met een Ja-knikker wat geen 'Ja' knikte, waar verkeersborden werden gewassen en waar een grijze slang door het landschap kronkelde. Deze laatste was naar mijn mening een pijpleiding voor de materie wat de Ja-knikkers omhoog pompen. Een zwaar contrast in het landschap, wat ik zag was; schone en vervuilende energie.

Zwaar… tot rust komen en dat met het wandelen in het Duitse landschap. Op deze derde dag van mijn wandeltrektocht kan ik merken dat ik zwaar bezig ben. Ik ben mij aan het afmatten. Stap voor stap !!! ging het verder. Afgelopen tijd thuis heb ik mij ook afgemat. Daarbij..., ik ben afgemat. Zo zwaar…, er heeft iemand tegen mij gezegd dat ik 'geschoffeerd' ben. Man…, wat heb ik de laatste tijd veel meegekregen waar ik niet om gevraagd heb en wat ik een ieder niet gun. Ik heb hierin veel energie verloren en het heeft veel energie gevergd van mij. Moest ik één en ander verwerken, een teleurstelling bijvoorbeeld dan moest ik het van mij afzetten en daarbij kon ik 'zwaar' en 'donker' mijn gedachten laten gaan. Een ieder kon bij mij thuis flink wat decibellen !!! meekrijgen. Ik heb het in mij dat ik dingen van mij af kan zetten door muziek en deze in verschillende genres. Over het algemeen met rustig, klassiek, religieus, populair en ja… De laatste tijd was het erg. Zeer erg… Hard… Zwaar… Donker… !!! Het deed soms pijn in mijn oren. Ze suisden soms… Maar met muziek kan ik naar mij toe energetisch weer opladen. Wat wil je als het naar jou toe, in onduidelijke bewoordingen kenbaar gemaakt wordt dat je een andere baan mag zoeken.

Zwaar… mijn wandelroute gaat verder. Ik passeerde een spoorwegovergang waar een bord suggereerde dat hier een trein kan passeren met stroomafnemers. Alleen waar zijn de benodigde stroomdraden? In Esche, aan de Vecht maak ik dankbaar gebruik van een voorziening speciaal voor fietsers en wandelaars. Zulke Vechteblick-en hebben naar mijn idee geen lang en schoon leven in Nederland. Dit soort voorzieningen hebben het bij ons zwaar. Al is het alleen al door de graffiti. Bij de grafheuvel bij de Spöllberg was het wederom zwaar. Ik heb daar een beslissing genomen, wat ik niet van harte nam. Het verdere verloop van mijn wandelroute maakte dat mijn aandacht vrij snel naar de omgeving rondom mij en naar Uelsen ging. Een stad in Duitsland waar ik doorheen moest wandelen op weg richting Ootmarsum.

Zwaar… via een landweg ging het richting Nederland. Bij een richtingaanwijzer werd het mij duidelijk dat mijn eindpunt dichterbij kwam, maar het zou nog zwaar worden voor mij. Bij een grote steen en kijkend op de kaart in mijn Garmin kwam ik erachter dat ik daar de Nederlandse grens passeerde. Ik was weer in Nederland. De laatste kilometers naar Ootmarsum had ik ingekort. Mijn benen wilden haast niet meer, ze werden zwaar en gingen pijn doen. Ik had het gevoel dat ik hier mijzelf tegen kwam. Na wat rek- en strekoefeningen met mijn rugtas op mijn rug besloot ik rustig door te wandelen. Op een gegeven moment zag ik in de verte een kerktoren van een kerk in Ootmarsum. Daar moest ik zijn, daar vlakbij zou mijn volgende overnachting zijn. In mijn benen was het zwaar, heel erg zwaar…

Zwaar… ik kwam Ootmarsum aan, het was toen al bijna donker en ik sjokte naar de kerk in het centrum van het dorp. Daar rondom de kerk zocht ik naar mijn overnachting. Na een tijdje zoeken kwam ik bij een huis met een huisnummer wat ik moest hebben, maar… Alles was daar donker. Ik vroeg aan een voorbijganger of dit de straat was waar ik moest zijn en toen werd het wederom zwaar. Bleek dat de GPS-coördinaten die ik van de website van Vrienden op de Fiets (mijn gastadres is hierbij aangesloten) had niet goed waren. Mijn adres bleek ergens in een vers-uit-de-grond-gestampte-woonwijk te zijn. Dat was vanaf het centrum gezien nog een heel eind wandelen. Wat heb ik toen in mijzelf gevloekt en gescholden… Moest ik nog een eind verder lopen… Kwamen daarbij al mijn frustraties en ergernissen, wat ik mee had gekregen naar aanleiding van mijn 'overbodig zijn' en 'geen toekomst' in mijn huidige dagelijkse werkzaamheden ook nog omhoog. Wanneer alles had gegaan zoals het hoort te gaan, dan had ik toen vrijdag de 28e oktober niet in een donker Ootmarsum naar mijn overnachting gezocht. Nee, ik ‘mag’ op zoek gaan naar een nieuwe baan…… Geluk was dat mijn benen toen in mijn omhoog gekomen frustraties en ergernissen weer konden lopen. Anderzijds waren er in mijn hoofd gedachten waarom ik hiermee bezig was……

Zwaar… Uiteindelijk had ik het adres gevonden van mijn overnachting. Dit na een 44 kilometer plus nog een paar extra kilometers, al weet ik niet hoeveel dit waren. Bij het adres bleek dat ik niet enige was wat moeite had om het adres te vinden. Dat hadden al meer gasten bij de overnachting ondervonden. Voordat ik binnen bij de overnachting mijn Hanwag's uittrok had ik in mijn Garmin een Waypoint geprikt. Dit om de coördinaten hiervan op te sturen naar Vrienden op de Fiets. Het was voor mij al zwaar, het moet niet voor de volgende wandelaars zwaar worden.

Zwaar… Ik had het zo zwaar gehad die dag, ik had niet meer de puf om Ootmarsum in te gaan voor hapje eten. Ik besloot om mijn etenswaren voor onderweg, wat ik in mijn rugtas had aan te spreken. Voordeel was dat deze laatste minder zwaar zou worden voor de volgende dag.

Zwaar… Mijn derde wandeldag was zwaar en lezend naar mijn eigen woorden heb ik het zwaar verwoord, al is het veel oppervlakkig. Ik heb hier mijn eigen woorden en beleving geschreven. Dit omdat ik het van mij af moet schrijven. Het moet een plaats krijgen bij mij en dit is een manier om mij te uiten, om te voelen……

Klik hier voor de foto's van deze derde dag van mijn wandeltrektocht Hoogeveen naar Enschede.

Aanstaande donderdag de 10e november ga ik mijn vierde en laatste dag publiceren.