2. nov, 2016
……en daar wandel ik dan en ik kijk uit over een lege ruimte, een lege weide… Dit was woensdag de 26e oktober, net buiten Hoogeveen. Waarom keek ik toen daar over een lege weide? Er moest wat van mij afvloeien. Er moest heel veel van mij afvloeien. Het zat mij hoog, heel erg hoog…
Die woensdagmorgen, goed tien uur 's morgens. Ik wandelde weg van het NS-station Hoogeveen. Een grote rugtas op mijn rug vergezelde mij. Ik had mij wat voorgenomen. Dit in vele kilometers. Ik had mij voor genomen om mijzelf tegen te komen, dit in een wandeltocht van vier dagen vanuit Hoogeveen naar Enschede. Waarom Hoogeveen in Drenthe? Drenthe is een mooie provincie in Nederland, het is daar landschappelijk, niet zo druk buitenaf en de mensen zijn in het algemeen vriendelijk. Waarom Enschede? In Enschede woont mijn vriendin Alexandra. Met haar beleef ik veel en ik wilde haar zien in het weekend daarop.
Voor mijn wandeltocht had ik globaal een wandelroute bedacht. Dit over meestal wandelpaden en streekpaden beschreven in vele routeboekjes en websites. Voor mijn wandelroutes wat ik ging volgen, had ik mijn Garmin voorzien van tracks. Hierom kon ik onderweg zien hoe ik moest gaan wandelen. Daarbij registreerde mijn Garmin mijn uiteindelijke gelopen looppad. Voor mijn te lopen looppad had ik een wandelroute als volgt in gedachten; vanuit Hoogeveen naar Sleen, Emmen, achterlangs Emmen afbuigen richting Nieuw Schoonebeek, van daaruit de grens over Duitsland in, bij Ootmarsum de grens over Nederland weer in en als einddoel Enschede. Het geheel ging grotendeels over het Drenthepad en het Naoberpad.
Mijn looppad en mijzelf tegen komen in het alleen wandelen, de vele voetstappen die ik moest maken, het dragen van een grote en zware rugtas en… Naarmate de dagen vorderen en hierdoor vele kilometers gewandeld te hebben op een dag, de pijn die ik voelde van een zware rugtas op mijn rug en de pijn die ik dan voelde in mijn voeten.
Pijn… Ik heb de laatste tijd veel pijn gevoeld. Ik ga even een paar maanden terug. Begin juni liep ik onverwacht in het Zwart-wit te denken langs de IJssel bij mij in de omgeving van Olst. Daarvoor op die dag ben ik gepijnigd. Er waren toen woorden naar mij uitgesproken waardoor ik bedroefd, boos en kwaad was. Emotioneel kon ik het, na de woorden die naar mij toen zijn uitgesproken niet meer trekken en ben toen naar huis gegaan. Vanaf die dag, de dagen daarop, in de tijd hierna heb ik nog meer meegemaakt… Veel…… Wat heb ik afgelopen zomertijd veel langs de IJssel gewandeld…
Pijn… Ik wandelde woensdag de 26e oktober over slechte zandpaden en dat in Siberië. Daarbij kon ik in Tiendeveen alvast een stuk meubilair uitkiezen wanneer ik horizontaal in mijn laatste rustplaats was gelegd. Het deed mij allemaal niets. Ik wilde wandelen én om mij heen kijken. Voorbij Nieuw Ballinge ben ik het Drenthepad gaan volgen. Een mooie wandelroute door Drenthe. Ik heb in mijn deel van het Drenthepad veel afwisselingen gezien. Bos, heide afgewisseld met akkers en weilanden.
Pijn… De ene pijn begon die dag minder te worden. Dit in mijn hoofd. Een andere pijn kwam bij gaandeweg die dag opzetten. Ga maar eens vele kilometers wandelen met een grote en zware rugtas op je rug. Je gaat het voelen in je lijf.
Pijn… en een leeg gevoel. In mijn maag begon het op die woensdagmiddag leeg te worden. In Oosterhesselen besloot ik dat wat moest eten. Kwam ik daar langs een supermarkt. Daar wist ik raad mee. Buiten voor de supermarkt op een bankje heb ik het genuttigd. De bijen hadden het nakijken. Na Oosterhesselen ging het door de velden, langs heide en lanen verder. Totdat ik op een smal bospaadje langs een bosrand in de verte de kerktoren van Sleen zag. Sleen, mijn eindbestemming voor die woensdag. In Sleen had ik mij, nadat ik mij had opgefrist in mijn overnachting, wat voorgenomen dat bij mij de pijn van ruim vijfendertig kilometers zou gaan verlichten. Een overheerlijke pizza…
Aanstaande vrijdag ga ik mijn tweede wandeldag publiceren.
Klik hier voor de foto's van deze eerste dag van mijn wandeltrektocht Hoogeveen naar Enschede.
Kaatje
06.11.2016 21:36
Niets is mooier om te weten dat het eindpunt warm en liefdevol is.
Mooi geschreven...
Pijn,kracht en toekomst
Arend-Jan
Pijn..., Vreugde..., Zwaar... en... Het laatste komt mijn vierde verhaal.
Eén ding kan ik je alvast zeggen, mijn eindpunt was warm en liefdevol...
07.11.2016 16:04
Meest recente reacties
23.10 | 04:03
Het was dan ook prachtig op deze zondag en de reacties waren ook prachtig op deze dag.
21.10 | 17:50
Prachtige omschrijving!
20.10 | 04:55
Jij bent alert
Wie weet wat hier gaat gebeuren. Moest mijn naam even hoog houden
19.10 | 07:20
He nieuw leven in de kijk op. Of een korte opleving.
Arend-Jan - Mijn Kijk op Dingen