8. aug, 2016

Va-kan-tie... Op weg naar weids!

De provincie Groningen, buiten de dorpen en steden in deze provincie kan het weids zijn. Dat ervaarden Alexandra en ik gelijk al toen wij vanaf het Lauwersmeergebied deze provincie binnen fietsten. Een weggetje ergens in de landerijen, hier een daar een boerderij, akkers, weidse akkers en altijd wind te voelen. Het laatste veelal tegenin de richting waarin wij op wilden gaan.

De volgende dag wilden wij het weidsers zien. Op weg daar naar toe begon het vriendelijk voor Groningse begrippen. Een prachtig landweggetje op weg naar de dijk tegen de Waddenzee aan. Links van het weggetje stond het prachtig lila te kleuren en wuiven in de wind. Wanneer is er geen wind in deze provincie?

In het lila zag ik wel een spelbreker. Daar mogen de Groningers wel wat aan doen. Dat er tussen het lila mooi verspreid geel staat, dat komt mooi over. Maar zo ineens een rode opstandeling? Hoort dit bij deze provincie?

Wij fietsten verder onderaan de dijk met de Waddenzee. Viel mijn oog op een iets wat naar mijn idee over de Waddenzee uitstaarde. Om het beter te bekijken besloot ik ter plaatse een dijkoprit op te fietsen. Bovenop de dijk aangekomen zag ik een op een persoon lijkend iets over de Waddenzee uitstaren. Keek ik de andere kant op, daar lag in het gras mij veel wol aan te kijken. Met hun ogen dan. Keek ik zelf rond… Het is weids. Heel erg weids…

Verderop bij Noordpolderzijl, keken wij daar landinwaarts. Daar zagen wij de verte de landerijen rondom Usquert. Keken wij land afwaarts, dan konden wij zien dat in het kleinste open zeehaventje van Nederland het eb was. Op de achtergrond was het weidse Waddenzee te zien. Heel erg weids…

Klik hier voor alle foto’s naar het weidse Waddenzee.